Na 10 weken kan ik u gerust stellen. Ja, de band is er nog. Hij is echter wel verkleurd, hier en daar geraffeld, uitgerekt en versleten. Maar als ik dan op een zaterdagochtend de kleinste UD-ers in ons mooie witte shirt met diagonale rode baan over de borst aan de hand van hun vaders en moeders het sportcomplex op zie komen, de opa’s of zelfs overgrootvaders op woensdagmiddag ditzelfde sportcomplex zie onderhouden, de iets oudere kinderen in O15-1 kampioen of 15-2 net niet kampioen zie worden, dezelfde pupillen samen met hun iets oudere broers en hun ouders massaal de informatieavonden zie bezoeken en selectietrainingen voor volgend seizoen vol passie en ambitie zie afwerken en tenslotte de oudste 60 telgen van het gezin afgelopen zaterdag met een zelf geregeld mixtoernooi (za 1,2,3 en 4) en aansluitende bbq en het nodige gerstenat het seizoen zie afsluiten. Dan komen de frases van de woorden van JFK Kennedy wel bij mij op: “Ich bin wieder ein UD-er!” Of zoals ik tijdens mijn gesprekken met andere (oud) UD-ers altijd zeg: “Eens een UD-er, altijd een UD-er!”
En wat zijn dan UD-ers volgens mij. UD-ers, waar ook ter wereld, vereenzelvigen het sportieve met het aangename. UD-ers kan je namelijk overal ter wereld droppen en herkennen. Met een glas bier of een goed glas wijn in hun handen zijn UD-ers van veraf al te herkennen. UD-ers zijn voor mij ook ondernemers, visionairs, doeners en pioniers. Sla de geschiedenisboeken er maar op na, bekijk films en documentaires of struin het huidige LinkedIn maar af. Overal kom je wereldwijd UD-ers tegen op belangrijke posities binnen het bedrijfsleven, politiek of andere maatschappelijke bepalende posities. UD-ers denken namelijk in kansen en niet in bedreigingen.
Bij dit laatste komt dan natuurlijk wel het probleem rond veel (oud-) UD-ers om de hoek kijken. Dit uit zich als zij letterlijk en figuurlijk als pioniers de wijde wereld intrekken en jarenlang vergeten de UD-band met het thuisfront te onderhouden.
We praten dan niet over enkele (oud-) UD-ers, maar volgens een grove schatting gaat het om enkele duizenden wereldwijd.
Om de verkleurde, geraffelde, uitgerekte en versleten band weer met UD-ers wereldwijd aan te halen. Zullen vanaf september de archieven worden doorgespit en zullen deze en andere UD-ers in het najaar een belletje of e-mailtje van het thuisfront krijgen. Want bij UD-ers geldt volgens mij: “Uit het oog, maar UD voor altijd in ons hart!’ Kortom: “Eens een UD-er altijd een UD-er!”
Tenslotte ter kennisgeving: onze velden zijn in groot onderhoud en voor bijna alle teams geldt dat het seizoen erop zit. Echter de spelers van de 1e selectie werken deze weken nog hun laatste trainingen onder de nieuwe hoofdtrainer Dominik Dimitrovic af en gaan dan ook hun koppies leegmaken en spieren sterken voor het nieuwe seizoen.
Als football manager trek ik op 15 juli voor even mijn kantoordeur achter mij dicht. Om hem dan begin augustus weer voor u allen te openen.
Met vriendelijke groet,
Cees Marbus
